Cisza zapadła tutaj prawie na miesiąc.
Gdzie byłam, że nie tutaj z Wami? Co robiłam, że nie tutaj dla Was?
Odpowiedź jest tylko jedna:
Bieszczady.
.
 |
| Góry i kawa. Najlepiej <3 |
Kraina mgły, wartkich potoków, samotnych cerkwi i przepięknej przyrody. Nieprawdopodobnie cicha i idealnie współgrająca z moją wrażliwością.
W tym roku wyjazd był trochę inny niż do tej pory. Byliśmy całą rodziną w hotelu, który prowadzi wujek mojego męża. Trzy mamy, pięcioro dzieci... Panowie mężowie musieli wracać do miast więc miałyśmy tam prawdziwe kinder przedszkole... Było cudownie... i właściwie oprócz doglądania stadka nie miałyśmy absolutnie żadnych obowiązków... (No może poza codzienną kawą i spacerami do dawnego gs-u;))
Wyjeżdżając pod koniec czerwca miałam tuzin niepozamykanych spraw i oddech Warszawy na karku. Myślałam tylko o tym, co skreślić z wypełnionej po brzegi listy zadań.
I wiecie co się stało? Nie zrobiłam absolutnie niczego z tej listy... I świat się nie zawalił... Właściwie nic się nie stało...
Czy jestem z tego lenistwa dumna?
Niekoniecznie, ale dumna jestem z tego, że umiałam wszystko odpuścić. Przez trzy tygodnie żyłam tylko "tu i teraz" i wylegiwałam się na kocu, sącząc kawę i wpatrując w cudowną dolinę Wetliny... (ok czasem musiałam krzyknąć "Kamil zostaw ta skórę węża, Pola dlaczego umazałaś całą lalkę węglem, Natalia łap swój wózek bo spadnie w przepaść"). To otoczenie dziećmi było tak naprawdę przyjemne, pełne miłości i bardzo, bardzo rodzinne...
Niekoniecznie, ale dumna jestem z tego, że umiałam wszystko odpuścić. Przez trzy tygodnie żyłam tylko "tu i teraz" i wylegiwałam się na kocu, sącząc kawę i wpatrując w cudowną dolinę Wetliny... (ok czasem musiałam krzyknąć "Kamil zostaw ta skórę węża, Pola dlaczego umazałaś całą lalkę węglem, Natalia łap swój wózek bo spadnie w przepaść"). To otoczenie dziećmi było tak naprawdę przyjemne, pełne miłości i bardzo, bardzo rodzinne...
 |
| Zielone, ciche krajobrazy. |
 |
| Drobne przyjemności. |
 |
| Wyjątkowe miejsca |
 |
| Spacery w deszczu. |
 |
| Takie zachody. |
 |
| I takie zioła! |
 |
| Melancholia |
 |
| Nasz czas |
 |
| Taka codzienność. |
 |
| Schronisko Jaworzec. Piękne i absolutnie puste. |
 |
| Już tęsknię :) Teraz dzięki takim wakacjom mam masę siły i pomysłów i inspiracji. Wkrótce pojawi się dużo nowego. Bądźcie czujni. :) |
3 komentarze
Planuję Bieszczady od jakiegoś czasu. Miały być w zeszłym roku, miały być w tym, może będą w kolejnym. Z drugiej strony jestem tam co roku, a czasem nawet kilka razy w roku - wizyta u rodziny - a nigdy nie zwiedziłam Bieszczad. Nie znam nawet pobliskiej okolicy! :o
OdpowiedzUsuńU nas właśnie tym razem było bardzo stacjonarnie i rodzinnie. Z gromadką dzieci nie pchałyśmy się w góry. Na szczęście poznałam Bieszczady w ostatnich latach dość dokładnie i teraz mogłam odpuścić na rzecz leżaka i kawy... Ale serdecznie polecam wyprawy! Naprawdę warto:)
UsuńOd kilku lat spędzamy wakacje bardzo blisko, bo w Iwoniczu-Zdroju (mamy tam rodzinę). I każdego roku robimy sobie wyprawę w Bieszczady. Za każdym razem czuję się, jak w innym świecie. Uspokajam się, nie myślę o tysiącu spraw, oddycham. Bieszczady są zaczarowane. Na bank! A twoje zdjęcia po prostu piękne! Pozdrawiam ciepło :)
OdpowiedzUsuń