Jest to moje dziecko kreatywne.

Jest tak kreatywne, że często zadziwia mnie samą. Wystarczy jej kartka, sznurek, patyk i własna wyobraźnia... I to właśnie ta wyobraźnia zaskakuje mnie najbardziej.
Chciałam przybliżyć Wam kilka naszych ostatnich pomysłów, bo być może coś Was zainspiruje.

Kilka ostatnio ulubionych przez Polę zabaw to:

Listonosz - oprócz kartek i dowolnej rzeczy, do której te kartki można włożyć, nie potrzeba jej absolutnie niczego więcej.

Łódka - zachęcona letnimi żeglarskimi przygodami Pola uwielbia ostatnio udawać, że jest na łódce. Łódką może być dowolna poduszka. "Ho ho ho przechyły i przechyły..."

Warszawa - zabawa wymyślona kilka dni temu - poduszki są budynkami, a moje dziecko bawi się w Biuro Odbudowy Stolicy... ;)

Basen - mamo chodź popływać! bawimy się, że sofa to basen... - domyślacie się pewnie reszty... ;)

Domek z koca - fajnie jest mieć teepee, ale jeszcze fajnie przesiadywać przy wymyślonej kawce w wymyślonym domku...

Piknik - koc, ciastolina, babeczki, filiżanki i te sprawy... wiadomo

Lekarz - bandaż + plastry + ukochany "Szczekuś" i godzina tylko dla mnie.

Pociąg - pakujemy całe wyposażenie dziecięcej kuchenki do toreb i jedziemy do : a) dziadka do Hiszpanii, b) Zielonej Góry c) Sosnowca d)Krakowa e)nad morze

Przeprowadzka - wygląda podobnie jak Pociąg, ale obejmuje pakowanie całego pokoju dziecięcego ;)... Dość czasochłonna i niezbyt lubiana przeze mnie zabawa ;)




Tych zabaw jest oczywiście dużo, dużo więcej i nie wymagają praktycznie żadnych rekwizytów. Czasem zastanawiam się po co mojemu dziecku te wszystkie zabawki w jej pokoju skoro i tak najlepsza zabawa jest wtedy, gdy można wykorzystać przedmiot codziennego użytku.

Pola na wszystko ma wymyśloną historię i o wszystkim potrafi coś opowiedzieć. Jestem absolutnie pod wrażeniem jej wyobraźni. Dumna też jestem z siebie trochę, że ten mój mały człowiek absolutnie nie potrzebuje wyszukanych materialnych dóbr aby móc dobrze się bawić.

Moja córka ma już trzy lata!
Zupełnie nie wiem gdzie się podział ten czas!. Wiem natomiast, że przez te trzy lata zmieniło się w moim życiu wszystko.

W tym roku nie planowałam organizować Poli dużego przyjęcia.

Jesteśmy w okresie dużych zmian i bałam się, że nie będę miała do tego głowy. Z braku sił i czasu nie udało mi się przygotować dekoracji osobiście tak jak w zeszłym roku i już miałam zrezygnować z wyprawiania urodzin, gdy z pomocą przyszła mi teściowa (teściową mam naprawdę najlepszą na świecie!), z którą postanowiłyśmy zorganizować przyjęcie Poli w rodzinnym domu mojego męża.

<3

Kilka dni przed imprezą udało mi się znaleźć stronę partybox i wiedziałam już, że urodziny będą nie tylko rodzinne, ale i piękne... Na partybox znalazłam wszystko, czego było mi trzeba. Cudowne bibułowe girlandy, balony, rozety, pompony, pikery do toru, talerzyki i wiele innych skarbów...
Postawiłam na kolor różowy i złoty (tak to już ten etap, na którym moje dziecko ma już swój indywidualny gust i chciałam, żeby to jej było przyjemnie! ). Wszystko przyszło na czas i wpasowało się idealnie w klimat przyjęcia. Nie muszę chyba dodawać, że Pola była zachwycona a urodziny udały się idealnie! :)


Zapraszam Was na relację fotograficzną. Mam nadzieję, że będzie dla Was inspiracją!

Balon wypełniony helem, girlanda z bibuły, rozety i zastawiony stół.

Wyszło cudnie!

Zrobienie girlandy z bibuły zajęło sporo czasu, ale efekt był bardzo spektakularny!

Złote kubeczki i talerzyki w kolorze różowego ombre.

Na stole, na zwykłym białym obrusie rozłożyłam girlandę z szarymi gwiazdkami

Rozety przyczepione pod sufitem wyglądały bardzo fajnie.

Fajnie sprawdził się lightbox od A little lovely company.

Rozety z bibuły.

Tort marchewkowy jest u nas już od trzech lat <3

Mała girlanda na torcie.

Każdy z chwostów musiałam wykonać własnoręcznie.

Ta stole obok tortu marchewkowego stanęły pyszne babeczki czekoladowe i ulubiona tarta cytrynowa.

Świetny efekt na stole dała girlanda z gwiazdek.

Prawdziwą furorę wśród dzieci zrobiła złota zastawa ;)

Na stole sprawdziły się tez tiulowe pompony jak plaster miodu.

Piker do tortu.

<3

Pikery do ciast - serduszka i gwiazdki.

Pamiętam to uczucie gdy rodzi się dziecko.



Pamiętam że wydawało mi się, że życie absolutnie, totalnie i całkowicie wypadło z torów, które sobie kiedyś obrałam... Wydawało mi się, że w jednej chwili skończył się świat, który znałam i codzienność, do której byłam przyzwyczajona. Oczywiście wmawiałam sobie, że tak nie jest, że wszystko jest dobrze, że ten świat płynie przecież dalej, a ja razem z nim. Próbowałam za wszelką cenę udowodnić sobie, że nie stoję w miejscu między łóżeczkiem, sofą a wanienką...

Kiedy przypomnę sobie jak pierwszy raz, jeszcze w szpitalu próbowałam zmienić Poli pieluszkę to śmiech mnie ogarnia z rozbawienia nad tą własną nieporadnością. Ale ta nieporadność jest przecież tak absolutnie normalna. Bezbronność noworodka i odpowiedzialność, którą mamy w rękach jest tak naprawdę na samym początku paraliżująca...

Narodziny dziecka zmieniają wszystko... a może nie zmieniają, tylko wynoszą nasze życie na następny poziom... Nie ma przeciwwskazań żeby zajmować się tym, czym do tej pory, ale trzeba to robić szybciej, sprytniej, konsekwentniej i pewniej... To trudna nauka i prawdziwa szkoła życia... Na szczęście czas działa zawsze na naszą korzyść.


A teraz?
Teraz jestem mamą trzylatki. Po tych trzech latach wiem, że wszystko mija... I te zęby i te kolki i te nieprzespane noce. Te stresy związane z wychodzeniem z domu, te niepokoje związane z zapominaniem pieluszek/chusteczek/odbijaczy/inhalatorów/ulubionych kubeczków/śliniaczków. To trzęsienie się nad każdym katarem, nad każdym 37,2 ...

To wszystko mija i nagle budzę się i ja jestem jakaś inna i ona jest jakaś inna. Mam w niej wsparcie, partnera do rozmowy, psotkę zawsze chętną do zabawy, mam kompana do szycia i gotowania obiadu. Mam w niej tancerkę i śpiocha, żądną przygód i nowych wrażeń dziewczynkę, której nie boję się zabrać na żaglówkę/do kawiarni/do restauracji drogiej i do restauracji taniej. Możemy razem podbijać świat, a jej wyobraźnia i urok osobisty dodają życiu smaku.

A ja? Ja jestem wyspaną, zadowoloną kobietą. Mam plany zawodowe, kilka projektów przed sobą, kilka wyjazdów i wizytę u kosmetyczki... Czuję, że mam swoje życie w garści i cieszę się, bo na tym następnym levelu jest naprawdę fajnie. Trochę inaczej, ale fajnie.
Łapię plan dnia w dłoń, a potem robię test ciążowy...



Pamiętam to uczucie, gdy rodzi się dziecko... i okazuje się, że znowu jest ono przede mną...


Ostatnio kilka z bliskich mi kobiet zostało mamami. To właśnie im dedykuję dzisiejszy wpis.


P.S. Czekałam z publikacją tego posta tak długo, aż dokonały się w moim życiu kolejne zmiany. Kiedy powstawał, nie planowałam kolejnej przeprowadzki, Pola miała już chodzić do przedszkola a ja mieć duuużo czasu dla siebie i obowiązków zawodowych. Życie jednak, jak powszechnie wiadomo nie znosi próżni. O przedszkolu i o tym dlaczego zdecydowaliśmy się poczekać jeszcze rok napiszę następnym razem.:)